gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Antony Hewish
, 11 Fowey, Cornwall, doğdu Mayıs 1924, üç oğlu ve babam genç bir bankacı oldu. Atlantik kıyısında, Newquay büyüdü ve deniz ve tekneler bir aşk var geliştirdi. King College, Taunton eğitimli ve 1942 yılında Cambridge Üniversitesi'ne gitti. 1943-1946 Royal Uçak kurulması, Farnborough ve aynı zamanda Telekomünikasyon Araştırma Kurumu, Malvern savaş hizmet meşgul oldu. Ben, havadaki radar karşı tedbir cihazları ile yer aldı ve bu dönemde ben de Martin Ryle ile çalıştı.
1946 yılında Cambridge 1948 yılında mezun oldu ve hemen Cavendish Laboratuvarı'nda Ryle araştırma ekibine katıldı. Ben benim doktora aldı 1952 yılında, bir lisans olmuştu Gonville ve Caius Koleji Araştırma Görevlisi oldu ve 1961 yılında Churchill Koleji Fizik Araştırmalar Direktörü olarak aktarılır. 1989 yılında emekli oluncaya kadar, 1971 ile 1969-71 ve Radyo Astronomi Profesörü sırasında, 1961-1969 yılları Reader Üniversitesi Öğretim Üyesi oldu. 1977 yılında Ryle hastalığının ardından Cambridge radyo astronomi grubun liderliğini üstlendi ve 1982-1988 Mullard Radyo Astronomi Gözlemevi başkanı oldu.
Radyo astronomi araştırma başlatmak için kararı, hem de elektronik ve antenler ile savaş deneyimi ve benim öğretmen, Jack Ratcliffe, ben de karşılaştı vardı, benim son lisans yıl ve kime sırasında elektromanyetik teorisi üzerine mükemmel bir ders vermişti etkilenmiştir Malvern. O, o zaman Cavendish Laboratuvarı'nda Radyofizik başkanı oldu.
Benim ilk araştırma, homojen olmayan şeffaf medya aracılığıyla radyasyon yayılımı ile ilgili ve bu bir ömür boyu ilgi kalmıştır. Ilk iki radyo "yıldız" sadece keşfedilen olmuştu ve ben kendi sintilasyon, ya da "parıldayan" iyonosfer koşulları prob kullanılır olabileceğini fark ettik. Faz-modüle ekranlar kırınım teorisini geliştirdi ve benim fikirlerim yararlanmak için radyo interferometreler kurmak. Böylece iyonosfer yükseklik ve plazma bulutları fiziksel ölçekli öncü ölçümler yapmak ve aynı zamanda bu bölgede rüzgar hızını tahmin etmek mümkün oldu. 1964 yılında gezegenler arası sintilasyon Cambridge keşif ardından güneş rüzgarı ilk yer bazlı ölçümler yapmak için benzer yöntemler geliştirmiş ve bu daha sonra uzun süreli gözlemler için ABD, Japonya ve Hindistan kabul edilmiştir. Sonra bu alanda elde edilemeyen bir şey - gezegenlerarası sintilasyon 1000 km temel bir interferometre eşdeğer, radyo astronomi çok yüksek açısal çözünürlük elde etmek için kullanılır nasıl ben de gösterdi. Ben büyük bir gökyüzü araştırması için dev bir faz dizi anten fikir gebe radyo galaksilerin büyük bir örnek üzerinde bu tekniği yararlanmak için. Varolan herhangi bir radyo teleskop, yani uzun dalga boylarında çok yüksek hassasiyet ve günlük olarak bir gün tekrarlanan bütün gökyüzü araştırmaları için bir multi-beam özelliği oldukça farklı olan bu gerekli enstrümantal yetenekleri.
Ben 1965 yılında anten oluşturmak için fon elde edilen ve 1967 yılında tamamlanmıştır. Hassasiyet eşiği tüm scintillating kaynakları tespit etmek için gökyüzü anket Temmuz ayında başladı. Iyi bir servet inme gözlemsel gereksinimleri tam pulsar tespit için gerekli idi. Jocelyn Bell, yapım ekibinin bir üyesi olarak yardımcı olmak ve ardından gökyüzü araştırması kağıt çizelgeleri analiz, 1965 yılında yüksek lisans öğrencisi olarak katılmış. O hafta bir radyo parıltılı yıldızdır olabileceğini düşündüm bir scintillating kaynak hafta değişkenlik noktaya hızlı, ama daha ayrıntılı gözlemler, daha sonra darbeli sinyal doğa saptandı.
Şaşırtıcı bir şekilde, aşamalı olarak bir dizi hala faydalı bir araştırma aracıdır. Bu alanda iki katına ve yıllar içinde önemli ölçüde geliştirilmiş ve şimdiki çıkarlarını tüm gökyüzü üzerinde sintilasyon günlük gözlemler güneş rüzgarı büyük ölçekli rahatsızlıklara eşlemek için kullanılabilecek bir yoldur olmuştur. Şu anda bu gözlemler, Jüpiter yolunda Ulysses (1992) gibi uzay aracından gelen in-situ ölçümler yararlı bir ek yapmak için gezegenlerarası hava desen şekli görmenin tek yolu.
Benim kırk yıl içinde dönüp baktığımızda radyo astronomi Cavendish Martin Ryle grubunun bir üyesi olarak başında olduğu son derece ayrıcalıklı hissediyorum. Biz sıkı sıkıya bir takım vardı ve ben de kendi araştırma programlarının yanı sıra diyafram sentez roman ilke istihdam Ryle ilk anten tasarım ve inşaat sektörlerinde yer aldı.
Üniversitede fizik öğretmek, ve daha geniş kitlelere daha genel ders, büyük bir endişe kaynağı olmuştur. Ben, iyi bilinen Noel Ders veren ve daha sonra birkaç Cuma Akşam Söylemler, Sir Lawrence Bragg yönettiği Londra'da Royal Institution ile bir ortaklık geliştirdi. Bilim adamları, genel kamuoyu ile yaptıkları işin heyecan ve zevk paylaşmak için bir görev olduğuna inanıyorum, ve ben, zor anlaşılır bir şekilde fikirler sunma meydan okuma keyfini.
Mutlu, 1950 yılından bu yana evli edilmiştir. Oğlum, bir fizikçi ve doktorasını aldı sıvılarda nötron saçılma, kızımın bir dil öğretmeni.
Başarılar ve Ödüller
Hamilton Ödülü, Cambridge (1952)
Eddington Madalyası, Royal Astronomical Society (1969)
Charles Vernon Boys Ödülü, Fizik Enstitüsü (1970)
Dellinger Madalyası, Uluslararası Radyo Bilimleri Birliği (1972)
Michelson Madalyası, Franklin Enstitüsü'nde (1973)
Hopkins Ödülü, Cambridge Felsefe Derneği (1973)
Holwech Madalya ve Ödül, Societe Française de Fizik (1974)
Nobel Fizik Ödülü (1974)
Hughes Madalyası, Royal Society (1976)
Leicester (1976), Exeter (1977), Manchester (1989) ve Santa Maria, Brezilya (1989) Üniversiteler Fahri ScD.s
Royal Society üyeliğine (1968)
Yabancı Onursal Üyesi, Amerikan Sanat ve Bilim Akademisi (1977)
Dışişleri Görevlisi, Hindistan Ulusal Bilim Akademisi (1982)
Onursal Üyesi, Elektronik ve Haberleşme Mühendisleri Hint Kurumu (1985)
Ortak Üye, Belçika Kraliyet Akademisi (1989)
Les Prix Nobel tr 1974, Editör Wilhelm Odelberg, [Nobel Vakfı, Stockholm, 1975 itibaren
I was born in Fowey, Cornwall, on 11 May 1924, the youngest of three sons and my father was a banker. I grew up in Newquay, on the Atlantic coast and there developed a love of the sea and boats. I was educated at King's College, Taunton and went to the University of Cambridge in 1942. From 1943-46 I was engaged in war service at the Royal Aircraft Establishment, Farnborough and also at the Telecommunications Research Establishment, Malvern. I was involved with airborne radar-counter-measure devices and during this period I also worked with Martin Ryle.
Returning to Cambridge in 1946 I graduated in 1948 and immediately joined Ryle's research team at the Cavendish Laboratory. I obtained my Ph.D. in 1952, became a Research Fellow at Gonville and Caius College where I had been an undergraduate, and in 1961 transferred to Churchill College as Director of Studies in Physics. I was University Lecturer during 1961-69, Reader during 1969-71 and Professor of Radio Astronomy from 1971 until my retirement in 1989. Following Ryle's illness in 1977 I assumed leadership of the Cambridge radio astronomy group and was head of the Mullard Radio Astronomy Observatory from 1982-88.
My decision to begin research in radio astronomy was influenced both by my wartime experience with electronics and antennas and by one of my teachers, Jack Ratcliffe, who had given an excellent course on electromagnetic theory during my final undergraduate year and whom I had also encountered at Malvern. He was head of radiophysics at the Cavendish Laboratory at that time.
My first research was concerned with propagation of radiation through inhomogeneous transparent media and this has remained a lifelong interest. The first two radio "stars" had just been discovered and I realised that their scintillation, or "twinkling", could be used to probe conditions in the ionosphere. I developed the theory of diffraction by phase-modulating screens and set up radio interferometers to exploit my ideas. Thus I was able to make pioneering measurements of the height and physical scale of plasma clouds in the ionosphere and also to estimate wind speeds in this region. Following our Cambridge discovery of interplanetary scintillation in 1964 I developed similar methods to make the first ground-based measurements of the solar wind and these were later adopted in the USA, Japan and India for long term observations. I also showed how interplanetary scintillation could be used to obtain very high angular resolution in radio astronomy, equivalent to an interferometer with a baseline of 1000 km - something which had not then been achieved in this field. It was to exploit this technique on a large sample of radio galaxies that I conceived the idea of a giant phased-array antenna for a major sky survey. This required instrumental capabilities quite different from those of any existing radio telescope, namely very high sensitivity at long wavelengths, and a multi-beam capability for repeated whole-sky surveys on a day to day basis.
I obtained funds to construct the antenna in 1965 and it was completed in 1967. The sky survey to detect all scintillating sources down to the sensitivity threshold began in July. By a stroke of good fortune the observational requirements were precisely those needed to detect pulsars. Jocelyn Bell joined the project as a graduate student in 1965, helping as a member of the construction team and then analysing the paper charts of the sky survey. She was quick to spot the week to week variability of one scintillating source which I thought might be a radio flare star, but our more detailed observations subsequently revealed the pulsed nature of the signal.
Surprisingly, the phased array is still a useful research instrument. It has been doubled in area and considerably improved over the years and one of my present interests is the way our daily observations of scintillation over the whole sky can be used to map large-scale disturbances in the solar wind. At present this is the only means of seeing the shape of interplanetary weather patterns so our observations make an useful addition to in-situ measurements from spacecraft such as Ulysses, now (1992) on its way to Jupiter.
Looking back over my forty years in radio astronomy I feel extremely privileged to have been in at the beginning as a member of Martin Ryle's group at the Cavendish. We were a closely-knit team and besides my own research programmes I was also involved in the design and construction of Ryle's first antennas employing the novel principle of aperture synthesis.
Teaching physics at the University, and more general lecturing to wider audiences has been a major concern. I developed an association with the Royal Institution in London when it was directed by Sir Lawrence Bragg, giving one of the well known Christmas Lectures and subsequently several Friday Evening Discourses. I believe scientists have a duty to share the excitement and pleasure of their work with the general public, and I enjoy the challenge of presenting difficult ideas in an understandable way.
I have been happily married since 1950. My son is a physicist and obtained his Ph.D. for neutron scattering in liquids, while my daughter is a language teacher.
Honours and Awards
Hamilton Prize, Cambridge (1952)
Eddington Medal, Royal Astronomical Society (1969)
Charles Vernon Boys Prize, Institute of Physics (1970)
Dellinger Medal, International Union of Radio Science (1972)
Michelson Medal, Franklin Institute (1973)
Hopkins Prize, Cambridge Philosophical Society (1973)
Holwech Medal and Prize, Societé Française de Physique (1974)
Nobel Prize in Physics (1974)
Hughes Medal, Royal Society (1976)
Honorary ScD.s from the Universities of Leicester (1976), Exeter (1977), Manchester (1989) and Santa Maria, Brazil (1989)
Fellow of the Royal Society (1968)
Foreign Honorary Member, American Academy of Arts and Sciences (1977)
Foreign Fellow, Indian National Science Academy (1982)
Honorary Fellow, Indian Institution of Electronics and Telecommunication Engineers (1985)
Associate Member, Belgian Royal Academy (1989)
From Les Prix Nobel en 1974, Editor Wilhelm Odelberg, [Nobel Foundation], Stockholm, 1975