gİRİŞAlfabetik Ödüllü kişi arama
Albert Schweitzer
Yoksullara ve muhtaçlara yardım edebilmek için zenginliklere ve zevklere sırt çeviren, doktor, müzisyen ve filozof olan Alman asıllı Albert Schweitzer, ''İsa'nın Tarihsel Açıdan İncelenmesi'' adlı eserinde, o zamana kadar kimsenin cesaret edemediği din dogmalarını modern görüşler ışığında tartıştı. Çok yönlü bir adam olan Schweitzer'in ayrıca müzik alanındaki J.S. Bach üzerine iki ciltlik bir denemesi bulunmaktadır. Bu eser, Bach üzerine bir benzeri daha yazılmamış, sanatçının en iyi incelemesidir.
14 Ocak 1875'te o zaman Almanya'ya şimdi ise Fransa'ya ait olan Alsache bölgesindeki Günsbach kasabasında doğdu. Schweitzer ailesi, kasabanın varlıklı ailelerinden sayılırdı. Albert'in kasabanın diğer çocuklarına göre çok daha iyi imkanları vardı. Küçükken başından geçen bir olay Schweitzer'in geleceğini ve hayat görüşünü belirledi. Bir gün okuldan hep birlikte eve döndüğü arkadaşı George, Albert'e ''Sen benimle dövüşmeye cesaret edemezsin, çünkü ben senden daha kuvvetliyim dedi,''. Böylece bir iddiaya tutuşan çocuklar itişmeye başladılar. Derken Albert, ani bir hareketle rakibini ayaklarını yerden kesti, onu yere yıktı ve çıkıp göğsüne oturdu. ''Al bakalım '' dedi sonra, ''Şimdi buna ne diyeceksin?'' ''Sen kazandın'' diye mırıldandı George, ''Ama ben de senin gibi haftada iki kez et suyuna çorba içebilseydim kazanamazdın''. Albert arkadaşının bu cevabına karşılık veremedi. Kısa bir süre durdu, sonra George'un üzerinden kalktı. Eğilip çantasını kaptı ve tek kelime bile söylemeden evine doğru koşmaya başladı. O akşam yine sofrada et suyuna çorba vardı. Ama Albert tek lokma yiyemedi, arkadaşının sözleri kulağında çınlıyordu. Artık kasabadaki diğer çocuklardan farklı olmayacaktı. Paltosunu giymeyi bıraktı. Arkadaşları paltosuz gezerken o giyemezdi. Tıpkı diğerleri gibi elbisesi, tahta tabanlı ayakkabıları, parmaksız eldivenleri ve yün başlığıyla yetindi. Albert'e göre diğer çocuklarla arkadaş olmak demek onlarla eşit olmak demekti. Ne var ki çocuğun bu tutumuna anlam veremeyen ailesiyle arasında çatışmalar başladı.
Derslerinde de belirgin bir başarı göstermeyen Albert'in tek tutkusu beş yaşından beri babasından aldığı piyano dersleriydi. Bu konudaki dikkat çeken yeteneğiyle kısa sürede kilisede org çalmaya başladı.
Albert, Mulhausen'de öğrenimine devam ederken, St. Stephen kilisesinin orgçusu Eugene Munch 'tan piyano dersleri aldı ve on beş yaşına girince orga geri döndü. Munch gerçekten usta bir müzisyendi. Onun verdiği bilgiler sayesinde Albert kısa sürede usta bir orgçu oldu. 1893'te Paris'teki teyzesinin yanına gitti, teyzesi onu büyük bir org ustası ve bestecisi Charles-Marie Widor 'la tanıştırdı, yeğenini dinlemesini sanatçıdan rica etti. Wildor, bunu önce sırf nezaketen kabul etti ama genç Schweitzer'i dinler dinlemez ondaki büyük yeteneği fark etti ve onunla çalışmak istediğini söyledi. Böylece iki yıl boyunca, her fırsatı düştüğünde Paris'e kadar uzanıp önce St. Sulpice, sonra Notre Dame Kiliselerinin orglarında ders aldı.
Paris'e yaptığı ilk geziden dönüşte Strasbourg Üniversitesi'ne girdi. Kendi isteğiyle teoloji okudu. Yirmi dört yaşındayken doktorasını verdi. Bundan sonraki altı yıl boyunca Paris'e gitti ve Wildor'la aralarındaki dostluktan yararlanarak Paris'in müzik çevreleriyle ilişki kurdu. Mezun olduktan bir yıl sonra Lüter mezhebine girerek, St. Nikolas katedraline rahip olarak atandı.
Bu arada kafasını Hz. İsa üzerine karşılık verilmesi gereken bir çok soru kurcalıyordu. Bu konuda derin bir araştırmadan sonra ''İsa'nın Tarihsel Açıdan İncelemesi''ni yazmaya başladı. Bu, İsa'nın hayatını çeşitli modern görüşlerle yazmak hedefini güden bir çalışmaydı. En sonunda 1911'de yayınlandığında meslektaşlarının pek çoğu bunun tehlikeli bir kitap olduğunu söylediler ve insanların incile olan inançlarını sarsabileceğini ileri sürdüler. Schweitzer onlarla aynı fikirde değildi, eserini: '' Olaylara apaçık bakmayan inanç, inanç değildir'' diyerek savundu. Ancak yinede kitap büyük tartışmalara neden oldu.
Müzik alanında da büyük bir yeteneği ve bilgisi olan Schweitzer, Wildor'un isteği üzerine Paris'teki kilise orgçularının yararlanabileceği nitelikte ünlü besteci J. S. Bach üzerine bir deneme yazdı. Eser bach üzerine yazılmış en kapsamlı denemedir. Bach müziğinin en büyük yorumcusu olarak ünü uluslararası boyuta ulaştı.
Ayrıca bir din bilgini olarak da Strasbourg Üniversitesi otoritelerinin hayranlığını kazanan Schweitzer, henüz yirmi sekiz yaşındayken St. Thomas Teoloji Koleji Müdürlüğü'ne atandı. Yeni görevinde henüz bir yıl olmuştu ki, Paris Misyonerler Derneği'nden gelen bir rapor tesadüfen dikkatini çekti. Bu raporda Kongo Misyonunun İhtiyaçları başlığını okudu. Raporu okuyunca birden ne yapması gerektiğine karar verdi. Avrupalılar zenginlik içinde yaşıyordu ama Afrikada yerliler çok ciddi sıkıntılar çekiyor. En basit ihtiyaçtan haytlarını kaybediyorlardı. Böylece kararını verdi, Afrika'ya gitmeli, yerlilerin doktora ihtiyaçları olduğuna göre doktor olmalıydı. Bunun üzerine St Thomas'tan çekildi ve Strasbourg tıp okuluna girdi. Altı yılın sonunda doktor ünvanını alır almaz Misyonerler Derneği'ne başvurarak hizmete hazır olduğunu bildirdi. Derneğin doktora çok ihtiyacı olduğu halde, Schweitzer'e görev vermekte kararsız kaldılar. İsanın Tarihsel Açıdan İncelenmesi kitabıyla dinsel düşünceleri türlü yorumlara sebep olan birine görev vermeye cesaret edemiyorlardı. Fakat Schweitzer'in ısrarı üzerine isteği yerine getirildi.
Bir sonraki yıl Pairs'te tropik hastalıklar üzerine incelemelerde bulundu. Fransız Ekvator Afrikası'nın Ogowé Nehri üzerindeki Lambaréné şehrinde açacağı hastanenin yapımı, donatımı için vaktini para toplamakla geçirdi. Bu amaçla konserler veren Schweitzer, eski dostlarının da yardımıyla kısa sürede yeterli parayı topladı.
1912'de eski arkadaşı Helen Bresslau ile evlendi ve 1913'te eşiyle birlikte Afrika'ya yollandı. Lambaréné'ye bir doktorun geldiği haberi hızla yayıldı. Hastalar kilometrelerce uzaktan onun sihirli ilaçlarının nimetinden yararlanabilmek umuduyla akın ediyorlardı. Schweitzer de elinden geldiğince herkese yardım ediyordu. Karısı da dispanserde var gücüyle çalışıyordu. Hava kararıp hastalar gittikten sonra Paris'ten getirttiği piyanosunun başına geçiyor, balta girmemiş tropikal ormanın içinde Bach'ın eşsiz melodilerini çalıyordu.
I. Dünya Savaşı patlak verince, Schweitzer'ler her ne kadar bir Fransız misyonunda görevli olsalar da Alman vatandaşı oldukları için, göz hapsine alındılar ve evlerinden çıkıp iki adım ötedeki hastanelerine gitmelerine izin verilmedi. Ne var ki aradan bir kaç gün geçtikten sonra yasak kaldırıldı ve tekrar doktorluk yapmasına izin verildi. Ancak bir süre sonra eterne edilerek Fransa'ya gönderildiler. Ateşkese kadar da savaş tutsağı olarak alıkonuldular.
Bu arada Schweitzer'in ''Uygarlığın Felsefesi'' adlı kitabının ilk iki cildi tamamlanmıştı, yayınlanmak üzereydi. Ayrıca o sırada Lambaréné'ye dönüşü de pek mümkün görünmüyordu. Ne var ki Avrupa geçirdiği iki yıldan sonra dönmesi gerektiğine karar verdi. Fakat önce paraya ihtiyacı vardı. Bu nedenle dört yıl Avrupa'yı dolaşıp resitaller verdi, konferanslar düzenledi ve gereken parayı topladı ve1925 yılında tekrar Afrika'nın yolunu tuttu.
Eşiyle birlikte yeniden Afrikalıların yaralarını iyileştirmeye acılarını biraz olsun dindirmeye çalıştılar. Albert Schweitzer sayesinde dünya bir insanlık dersi aldı ve 1952 yılında insanlığa yaptığı büyük hizmetler dolayısıyla kendisine Nobel Barış Ödülü verildi. Ve Albert Schweitzer, son nefesine kadar yılmadan görevine devam etti ve 4 Eylül 1965'te hayata gözlerini kapadı. Cenazesi Lambaréné'ye hastanesinin bahçesine gömüldü.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Albert Schweitzer (January 14, 1875-September 4, 1965) was born into an Alsatian family which for generations had been devoted to religion, music, and education. His father and maternal grandfather were ministers; both of his grandfathers were talented organists; many of his relatives were persons of scholarly attainments.
Schweitzer entered into his intensive theological studies in 1893 at the University of Strasbourg where he obtained a doctorate in philosophy in 1899, with a dissertation on the religious philosophy of Kant, and received his licentiate in theology in 1900. He began preaching at St. Nicholas Church in Strasbourg in 1899; he served in various high ranking administrative posts from 1901 to 1912 in the Theological College of St.Thomas, the college he had attended at the University of Strasbourg. In 1906 he published The Quest of the Historical Jesus, a book on which much of his fame as a theological scholar rests.
Meanwhile he continued with a distinguished musical career initiated at an early age with piano and organ lessons. Only nine when he first performed in his father's church, he was, from his young manhood to his middle eighties, recognized as a concert organist, internationally known. From his professional engagements he earned funds for his education, particularly his later medical schooling, and for his African hospital. Musicologist as well as performer, Schweitzer wrote a biography of Bach in 1905 in French, published a book on organ building and playing in 1906, and rewrote the Bach book in German in 1908.
Having decided to go to Africa as a medical missionary rather than as a pastor, Schweitzer in 1905 began the study of medicine at the University of Strasbourg. In 1913, having obtained his M.D. degree, he founded his hospital at Lambaréné in French Equatorial Africa, but in 1917 he and his wife were sent to a French internment camp as prisoners of war. Released in 1918, Schweitzer spent the next six years in Europe, preaching in his old church, giving lectures and concerts, taking medical courses, writing On the Edge of the Primeval Forest, The Decay and Restoration of Civilization, Civilization and Ethics, and Christianity and the Religions of the World.
Schweitzer returned to Lambaréné in 1924 and except for relatively short periods of time, spent the remainder of his life there. With the funds earned from his own royalties and personal appearance fees and with those donated from all parts of the world, he expanded the hospital to seventy buildings which by the early 1960's could take care of over 500 patients in residence at any one time.
At Lambaréné, Schweitzer was doctor and surgeon in the hospital, pastor of a congregation, administrator of a village, superintendent of buildings and grounds, writer of scholarly books, commentator on contemporary history, musician, host to countless visitors. The honors he received were numerous, including the Goethe Prize of Frankfurt and honorary doctorates from many universities emphasizing one or another of his achievements. The Nobel Peace Prize for 1952, having been withheld in that year, was given to him on December 10, 1953. With the $33,000 prize money, he started the leprosarium at Lambaréné.
Albert Schweitzer died on September 4, 1965, and was buried at Lambaréné.
Copyright © The Nobel Foundation 1952
Selected Bibliography
Anderson, Erica, The Schweitzer Album. New York, Harper & Row, 1965.
Jack, H.A., ed., To Dr. Albert Schweitzer: A Festschrift Commemorating His 80th Birthday. Evanston, Illinois, Friends of Albert Schweitzer, 1955. Contains an excellent bibliography up to 1955.
Joy, Charles R., Music in the Life of Albert Schweitzer: Selections from His Writings. London, A. & C. Black, 1953.
McKnight, Gerald, Verdict on Schweitzer: The Man behind the Legend of Lambaréné. New York, John Day, 1964.
Montague, Joseph Franklin, The Why of Albert Schweitzer. New York, Hawthorn Books, 1965
Mozley, E.N., The Theology of Albert Schweitzer for Christian Inquirers. New York, Macmillan, 1951.
Picht, Werner, Albert Schweitzer: The Man and His Work. London, Allen & Unwin 1964. Also published under the title The Life and Thought of Albert Schweitzer. New York, Harper & Row, 1964.
Schweitzer, Albert, Christianity and the Religions of the World. (Das Christentum und die Weltreligionen. Bern, Paul Haupt, 1924.) Translated by Joanna Powers. London, Allan & Unwin, 1939.
Schweitzer, Albert, Cultural Philosophy I: The Decay and the Restoration of Civilization. (Kulturphilosophie I: Verfall und Wiederaufbau der Kultur. Bern, Paul Haupt, 1923.) Translated by C.T. Campion. London, A. & C. Black. 2nd ea., 1932.
Schweitzer, Albert, Cultural Philosophy II: Civilization and Ethics. (Kulturphilosophie II: Kultur und Ethik. Bern, Paul Haupt, 1923.) Translated by John Naish. London, A. & C. Black, 1929.
Schweitzer, Albert, Deutsche und französische Orgelbaukunst und Orgelkunst. Leipzig, Breitkopf & Härtel, 1906.
Schweitzer, Albert, From My African Notehook. (Afrikanische Geschichten. Leipzig, Flix Meiner. 1938.) Translated by Mrs. C.E.B. Russell. London, Allen & Unwin, 1938.
Schweitzer, Albert, Goethe: Five Studies, translated by Charles R. Joy. Boston, Beacon Press, 1961.
Schweitzer, Albert, Indian Thought and Its Development. (Die Weltanschanung der indischen Denker: Mystik und Ethik. Munich, C.H. Beck, 1935.) Translated by Mrs. C.E.B. Russell. London, Hodder & Stoughton, 1936.
Schweitzer, Albert, J.S. Bach, translated [into English] by Ernest Newman. 2 vols. London, A. & C. Black, 1911. (First published in French, J.S. Bach: Le Musicien-poète. Avec la collaboration de M. Hubert Gillot. Paris, Costallat, 1905.)
Schweitzer, Albert, Memoirs of Childhood and Youth. (Aus meiner Kindheit und Jugendzeit. Munich, C. H. Beck, 1924.) Translated by C. T. Campion. London, Allen & Unwin, 1924. New York, Macmillan 1949.
Schweitzer, Albert, More from the Primeval Forest. (Das Urwaldspital zu Lambaréné. Munich, C.H. Beck, 1931.) Translated by C.T. Campion. London, A. & C. Black, 1931.
Schweitzer, Albert, The Mysticism of Paul the Apostle. (Die Mystik des Apostels Paulus. Tübingen, J.C.B. Mohr, 1930.) Translated by W. Montgomery. London, A. & C. Black, 1931.
Schweitzer, Albert, On the Edge of the Primeval Forest. (Zwischen Wasser und Urwald. Upsala, Lindblad, 1920.) Translated by C. T. Campion. London, A.& C. Black, 1922.
Schweitzer, Albert, Out of My Life and Thought: An Autobiography. (Aus meinem Leben und Denken. Leipzig, Felix Meiner, 1931.) Translated by C.T. Campion. New York, Henry Holt, 1933; 1949.
Schweitzer, Albert, Paul and His Interpreters: A Ctitical History. (Geschichte der Paulnischen Forschung von der Reformation bis auf die Gegenwart. Tübingen, J.C.B. Mohr, 1911.) Translated by W. Montgomery. London, A. & C. Black, 1912.
Schweitzer, Albert, Peace or Atomic War? (Three appeals broadcast from Oslo on April 28, 29 and 30, 1958.) London, A. & C. Black, 1958.
Schweitzer, Albert, The Psychiatric Study of Jesus. (Die psychiatrische Beurteilung Jesu: Darstellung und Kritik. Tübingen, J.C.B. Mohr, 1913.) Translated by Charles R. Joy. Boston, Beacon Press, 1948.
Schweitzer, Albert, The Quest of the Historical Jesus: A Critical Study of Its Progress from Reimarus to Wrede. (von Reimarus zu Wrede: Eine Geschichte der Leben-Jesu-Forschung. Tübingen, J. C. B. Mohr, 1906.) Translated by W. Mongomery. London. A & C. Black, 1910.
Seaver, George, Albert Schweitzer: Christian Revolutionary. London, A. & C. Black, 1944. 2nd ed. rev. 1955.
Seaver, George, Albert Schweitzer: The Man and His Mind. New York, Harper, 1947.
From Nobel Lectures, Peace 1951-1970, Editor Frederick W. Haberman, Elsevier Publishing Company, Amsterdam, 1972
This autobiography/biography was written at the time of the award and first published in the book series Les Prix Nobel. It was later edited and republished in Nobel Lectures. To cite this document, always state the source as shown above.
Copyright © The Nobel Foundation 1972
14 Ocak 1875'te o zaman Almanya'ya şimdi ise Fransa'ya ait olan Alsache bölgesindeki Günsbach kasabasında doğdu. Schweitzer ailesi, kasabanın varlıklı ailelerinden sayılırdı. Albert'in kasabanın diğer çocuklarına göre çok daha iyi imkanları vardı. Küçükken başından geçen bir olay Schweitzer'in geleceğini ve hayat görüşünü belirledi. Bir gün okuldan hep birlikte eve döndüğü arkadaşı George, Albert'e ''Sen benimle dövüşmeye cesaret edemezsin, çünkü ben senden daha kuvvetliyim dedi,''. Böylece bir iddiaya tutuşan çocuklar itişmeye başladılar. Derken Albert, ani bir hareketle rakibini ayaklarını yerden kesti, onu yere yıktı ve çıkıp göğsüne oturdu. ''Al bakalım '' dedi sonra, ''Şimdi buna ne diyeceksin?'' ''Sen kazandın'' diye mırıldandı George, ''Ama ben de senin gibi haftada iki kez et suyuna çorba içebilseydim kazanamazdın''. Albert arkadaşının bu cevabına karşılık veremedi. Kısa bir süre durdu, sonra George'un üzerinden kalktı. Eğilip çantasını kaptı ve tek kelime bile söylemeden evine doğru koşmaya başladı. O akşam yine sofrada et suyuna çorba vardı. Ama Albert tek lokma yiyemedi, arkadaşının sözleri kulağında çınlıyordu. Artık kasabadaki diğer çocuklardan farklı olmayacaktı. Paltosunu giymeyi bıraktı. Arkadaşları paltosuz gezerken o giyemezdi. Tıpkı diğerleri gibi elbisesi, tahta tabanlı ayakkabıları, parmaksız eldivenleri ve yün başlığıyla yetindi. Albert'e göre diğer çocuklarla arkadaş olmak demek onlarla eşit olmak demekti. Ne var ki çocuğun bu tutumuna anlam veremeyen ailesiyle arasında çatışmalar başladı.
Derslerinde de belirgin bir başarı göstermeyen Albert'in tek tutkusu beş yaşından beri babasından aldığı piyano dersleriydi. Bu konudaki dikkat çeken yeteneğiyle kısa sürede kilisede org çalmaya başladı.
Albert, Mulhausen'de öğrenimine devam ederken, St. Stephen kilisesinin orgçusu Eugene Munch 'tan piyano dersleri aldı ve on beş yaşına girince orga geri döndü. Munch gerçekten usta bir müzisyendi. Onun verdiği bilgiler sayesinde Albert kısa sürede usta bir orgçu oldu. 1893'te Paris'teki teyzesinin yanına gitti, teyzesi onu büyük bir org ustası ve bestecisi Charles-Marie Widor 'la tanıştırdı, yeğenini dinlemesini sanatçıdan rica etti. Wildor, bunu önce sırf nezaketen kabul etti ama genç Schweitzer'i dinler dinlemez ondaki büyük yeteneği fark etti ve onunla çalışmak istediğini söyledi. Böylece iki yıl boyunca, her fırsatı düştüğünde Paris'e kadar uzanıp önce St. Sulpice, sonra Notre Dame Kiliselerinin orglarında ders aldı.
Paris'e yaptığı ilk geziden dönüşte Strasbourg Üniversitesi'ne girdi. Kendi isteğiyle teoloji okudu. Yirmi dört yaşındayken doktorasını verdi. Bundan sonraki altı yıl boyunca Paris'e gitti ve Wildor'la aralarındaki dostluktan yararlanarak Paris'in müzik çevreleriyle ilişki kurdu. Mezun olduktan bir yıl sonra Lüter mezhebine girerek, St. Nikolas katedraline rahip olarak atandı.
Bu arada kafasını Hz. İsa üzerine karşılık verilmesi gereken bir çok soru kurcalıyordu. Bu konuda derin bir araştırmadan sonra ''İsa'nın Tarihsel Açıdan İncelemesi''ni yazmaya başladı. Bu, İsa'nın hayatını çeşitli modern görüşlerle yazmak hedefini güden bir çalışmaydı. En sonunda 1911'de yayınlandığında meslektaşlarının pek çoğu bunun tehlikeli bir kitap olduğunu söylediler ve insanların incile olan inançlarını sarsabileceğini ileri sürdüler. Schweitzer onlarla aynı fikirde değildi, eserini: '' Olaylara apaçık bakmayan inanç, inanç değildir'' diyerek savundu. Ancak yinede kitap büyük tartışmalara neden oldu.
Müzik alanında da büyük bir yeteneği ve bilgisi olan Schweitzer, Wildor'un isteği üzerine Paris'teki kilise orgçularının yararlanabileceği nitelikte ünlü besteci J. S. Bach üzerine bir deneme yazdı. Eser bach üzerine yazılmış en kapsamlı denemedir. Bach müziğinin en büyük yorumcusu olarak ünü uluslararası boyuta ulaştı.
Ayrıca bir din bilgini olarak da Strasbourg Üniversitesi otoritelerinin hayranlığını kazanan Schweitzer, henüz yirmi sekiz yaşındayken St. Thomas Teoloji Koleji Müdürlüğü'ne atandı. Yeni görevinde henüz bir yıl olmuştu ki, Paris Misyonerler Derneği'nden gelen bir rapor tesadüfen dikkatini çekti. Bu raporda Kongo Misyonunun İhtiyaçları başlığını okudu. Raporu okuyunca birden ne yapması gerektiğine karar verdi. Avrupalılar zenginlik içinde yaşıyordu ama Afrikada yerliler çok ciddi sıkıntılar çekiyor. En basit ihtiyaçtan haytlarını kaybediyorlardı. Böylece kararını verdi, Afrika'ya gitmeli, yerlilerin doktora ihtiyaçları olduğuna göre doktor olmalıydı. Bunun üzerine St Thomas'tan çekildi ve Strasbourg tıp okuluna girdi. Altı yılın sonunda doktor ünvanını alır almaz Misyonerler Derneği'ne başvurarak hizmete hazır olduğunu bildirdi. Derneğin doktora çok ihtiyacı olduğu halde, Schweitzer'e görev vermekte kararsız kaldılar. İsanın Tarihsel Açıdan İncelenmesi kitabıyla dinsel düşünceleri türlü yorumlara sebep olan birine görev vermeye cesaret edemiyorlardı. Fakat Schweitzer'in ısrarı üzerine isteği yerine getirildi.
Bir sonraki yıl Pairs'te tropik hastalıklar üzerine incelemelerde bulundu. Fransız Ekvator Afrikası'nın Ogowé Nehri üzerindeki Lambaréné şehrinde açacağı hastanenin yapımı, donatımı için vaktini para toplamakla geçirdi. Bu amaçla konserler veren Schweitzer, eski dostlarının da yardımıyla kısa sürede yeterli parayı topladı.
1912'de eski arkadaşı Helen Bresslau ile evlendi ve 1913'te eşiyle birlikte Afrika'ya yollandı. Lambaréné'ye bir doktorun geldiği haberi hızla yayıldı. Hastalar kilometrelerce uzaktan onun sihirli ilaçlarının nimetinden yararlanabilmek umuduyla akın ediyorlardı. Schweitzer de elinden geldiğince herkese yardım ediyordu. Karısı da dispanserde var gücüyle çalışıyordu. Hava kararıp hastalar gittikten sonra Paris'ten getirttiği piyanosunun başına geçiyor, balta girmemiş tropikal ormanın içinde Bach'ın eşsiz melodilerini çalıyordu.
I. Dünya Savaşı patlak verince, Schweitzer'ler her ne kadar bir Fransız misyonunda görevli olsalar da Alman vatandaşı oldukları için, göz hapsine alındılar ve evlerinden çıkıp iki adım ötedeki hastanelerine gitmelerine izin verilmedi. Ne var ki aradan bir kaç gün geçtikten sonra yasak kaldırıldı ve tekrar doktorluk yapmasına izin verildi. Ancak bir süre sonra eterne edilerek Fransa'ya gönderildiler. Ateşkese kadar da savaş tutsağı olarak alıkonuldular.
Bu arada Schweitzer'in ''Uygarlığın Felsefesi'' adlı kitabının ilk iki cildi tamamlanmıştı, yayınlanmak üzereydi. Ayrıca o sırada Lambaréné'ye dönüşü de pek mümkün görünmüyordu. Ne var ki Avrupa geçirdiği iki yıldan sonra dönmesi gerektiğine karar verdi. Fakat önce paraya ihtiyacı vardı. Bu nedenle dört yıl Avrupa'yı dolaşıp resitaller verdi, konferanslar düzenledi ve gereken parayı topladı ve1925 yılında tekrar Afrika'nın yolunu tuttu.
Eşiyle birlikte yeniden Afrikalıların yaralarını iyileştirmeye acılarını biraz olsun dindirmeye çalıştılar. Albert Schweitzer sayesinde dünya bir insanlık dersi aldı ve 1952 yılında insanlığa yaptığı büyük hizmetler dolayısıyla kendisine Nobel Barış Ödülü verildi. Ve Albert Schweitzer, son nefesine kadar yılmadan görevine devam etti ve 4 Eylül 1965'te hayata gözlerini kapadı. Cenazesi Lambaréné'ye hastanesinin bahçesine gömüldü.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Albert Schweitzer (January 14, 1875-September 4, 1965) was born into an Alsatian family which for generations had been devoted to religion, music, and education. His father and maternal grandfather were ministers; both of his grandfathers were talented organists; many of his relatives were persons of scholarly attainments.
Schweitzer entered into his intensive theological studies in 1893 at the University of Strasbourg where he obtained a doctorate in philosophy in 1899, with a dissertation on the religious philosophy of Kant, and received his licentiate in theology in 1900. He began preaching at St. Nicholas Church in Strasbourg in 1899; he served in various high ranking administrative posts from 1901 to 1912 in the Theological College of St.Thomas, the college he had attended at the University of Strasbourg. In 1906 he published The Quest of the Historical Jesus, a book on which much of his fame as a theological scholar rests.
Meanwhile he continued with a distinguished musical career initiated at an early age with piano and organ lessons. Only nine when he first performed in his father's church, he was, from his young manhood to his middle eighties, recognized as a concert organist, internationally known. From his professional engagements he earned funds for his education, particularly his later medical schooling, and for his African hospital. Musicologist as well as performer, Schweitzer wrote a biography of Bach in 1905 in French, published a book on organ building and playing in 1906, and rewrote the Bach book in German in 1908.
Having decided to go to Africa as a medical missionary rather than as a pastor, Schweitzer in 1905 began the study of medicine at the University of Strasbourg. In 1913, having obtained his M.D. degree, he founded his hospital at Lambaréné in French Equatorial Africa, but in 1917 he and his wife were sent to a French internment camp as prisoners of war. Released in 1918, Schweitzer spent the next six years in Europe, preaching in his old church, giving lectures and concerts, taking medical courses, writing On the Edge of the Primeval Forest, The Decay and Restoration of Civilization, Civilization and Ethics, and Christianity and the Religions of the World.
Schweitzer returned to Lambaréné in 1924 and except for relatively short periods of time, spent the remainder of his life there. With the funds earned from his own royalties and personal appearance fees and with those donated from all parts of the world, he expanded the hospital to seventy buildings which by the early 1960's could take care of over 500 patients in residence at any one time.
At Lambaréné, Schweitzer was doctor and surgeon in the hospital, pastor of a congregation, administrator of a village, superintendent of buildings and grounds, writer of scholarly books, commentator on contemporary history, musician, host to countless visitors. The honors he received were numerous, including the Goethe Prize of Frankfurt and honorary doctorates from many universities emphasizing one or another of his achievements. The Nobel Peace Prize for 1952, having been withheld in that year, was given to him on December 10, 1953. With the $33,000 prize money, he started the leprosarium at Lambaréné.
Albert Schweitzer died on September 4, 1965, and was buried at Lambaréné.
Copyright © The Nobel Foundation 1952
Selected Bibliography
Anderson, Erica, The Schweitzer Album. New York, Harper & Row, 1965.
Jack, H.A., ed., To Dr. Albert Schweitzer: A Festschrift Commemorating His 80th Birthday. Evanston, Illinois, Friends of Albert Schweitzer, 1955. Contains an excellent bibliography up to 1955.
Joy, Charles R., Music in the Life of Albert Schweitzer: Selections from His Writings. London, A. & C. Black, 1953.
McKnight, Gerald, Verdict on Schweitzer: The Man behind the Legend of Lambaréné. New York, John Day, 1964.
Montague, Joseph Franklin, The Why of Albert Schweitzer. New York, Hawthorn Books, 1965
Mozley, E.N., The Theology of Albert Schweitzer for Christian Inquirers. New York, Macmillan, 1951.
Picht, Werner, Albert Schweitzer: The Man and His Work. London, Allen & Unwin 1964. Also published under the title The Life and Thought of Albert Schweitzer. New York, Harper & Row, 1964.
Schweitzer, Albert, Christianity and the Religions of the World. (Das Christentum und die Weltreligionen. Bern, Paul Haupt, 1924.) Translated by Joanna Powers. London, Allan & Unwin, 1939.
Schweitzer, Albert, Cultural Philosophy I: The Decay and the Restoration of Civilization. (Kulturphilosophie I: Verfall und Wiederaufbau der Kultur. Bern, Paul Haupt, 1923.) Translated by C.T. Campion. London, A. & C. Black. 2nd ea., 1932.
Schweitzer, Albert, Cultural Philosophy II: Civilization and Ethics. (Kulturphilosophie II: Kultur und Ethik. Bern, Paul Haupt, 1923.) Translated by John Naish. London, A. & C. Black, 1929.
Schweitzer, Albert, Deutsche und französische Orgelbaukunst und Orgelkunst. Leipzig, Breitkopf & Härtel, 1906.
Schweitzer, Albert, From My African Notehook. (Afrikanische Geschichten. Leipzig, Flix Meiner. 1938.) Translated by Mrs. C.E.B. Russell. London, Allen & Unwin, 1938.
Schweitzer, Albert, Goethe: Five Studies, translated by Charles R. Joy. Boston, Beacon Press, 1961.
Schweitzer, Albert, Indian Thought and Its Development. (Die Weltanschanung der indischen Denker: Mystik und Ethik. Munich, C.H. Beck, 1935.) Translated by Mrs. C.E.B. Russell. London, Hodder & Stoughton, 1936.
Schweitzer, Albert, J.S. Bach, translated [into English] by Ernest Newman. 2 vols. London, A. & C. Black, 1911. (First published in French, J.S. Bach: Le Musicien-poète. Avec la collaboration de M. Hubert Gillot. Paris, Costallat, 1905.)
Schweitzer, Albert, Memoirs of Childhood and Youth. (Aus meiner Kindheit und Jugendzeit. Munich, C. H. Beck, 1924.) Translated by C. T. Campion. London, Allen & Unwin, 1924. New York, Macmillan 1949.
Schweitzer, Albert, More from the Primeval Forest. (Das Urwaldspital zu Lambaréné. Munich, C.H. Beck, 1931.) Translated by C.T. Campion. London, A. & C. Black, 1931.
Schweitzer, Albert, The Mysticism of Paul the Apostle. (Die Mystik des Apostels Paulus. Tübingen, J.C.B. Mohr, 1930.) Translated by W. Montgomery. London, A. & C. Black, 1931.
Schweitzer, Albert, On the Edge of the Primeval Forest. (Zwischen Wasser und Urwald. Upsala, Lindblad, 1920.) Translated by C. T. Campion. London, A.& C. Black, 1922.
Schweitzer, Albert, Out of My Life and Thought: An Autobiography. (Aus meinem Leben und Denken. Leipzig, Felix Meiner, 1931.) Translated by C.T. Campion. New York, Henry Holt, 1933; 1949.
Schweitzer, Albert, Paul and His Interpreters: A Ctitical History. (Geschichte der Paulnischen Forschung von der Reformation bis auf die Gegenwart. Tübingen, J.C.B. Mohr, 1911.) Translated by W. Montgomery. London, A. & C. Black, 1912.
Schweitzer, Albert, Peace or Atomic War? (Three appeals broadcast from Oslo on April 28, 29 and 30, 1958.) London, A. & C. Black, 1958.
Schweitzer, Albert, The Psychiatric Study of Jesus. (Die psychiatrische Beurteilung Jesu: Darstellung und Kritik. Tübingen, J.C.B. Mohr, 1913.) Translated by Charles R. Joy. Boston, Beacon Press, 1948.
Schweitzer, Albert, The Quest of the Historical Jesus: A Critical Study of Its Progress from Reimarus to Wrede. (von Reimarus zu Wrede: Eine Geschichte der Leben-Jesu-Forschung. Tübingen, J. C. B. Mohr, 1906.) Translated by W. Mongomery. London. A & C. Black, 1910.
Seaver, George, Albert Schweitzer: Christian Revolutionary. London, A. & C. Black, 1944. 2nd ed. rev. 1955.
Seaver, George, Albert Schweitzer: The Man and His Mind. New York, Harper, 1947.
From Nobel Lectures, Peace 1951-1970, Editor Frederick W. Haberman, Elsevier Publishing Company, Amsterdam, 1972
This autobiography/biography was written at the time of the award and first published in the book series Les Prix Nobel. It was later edited and republished in Nobel Lectures. To cite this document, always state the source as shown above.
Copyright © The Nobel Foundation 1972